Asset Publisher
Historia
Zdjecie przedstawia dawną załogę Nadleśnictwa Krynki.Na starym zdjęciu widzimy mężczyzn w mundurach siedzących na krzesłach. Mężczyźni pozują do pamiątkowego zdjecia.
fragment starej mapy leśnej z zaznaczonymi oddziałami
na starym zdjęciu widzimy grupę różnych ludzi wśród drzew: kobiet, mężczyzn i dzieci pozujących do pamiątkowego zdjęcia
fragment starej mapy
Nadleśnictwo Krynki istnieje od 1927 roku. Z tym, że w latach 1972-1991 w wyniku kolejnej reorganizacji okresowo włączone było do Nadleśnictwa Waliły. Południowo- zachodnia część tego terenu to lasy olbrzymiego kompleksu Puszczy Knyszyńskiej, natomiast pozostała, a w szczególności wschodnia, stanowi pas nadgraniczny, gdzie znaczne powierzchnie zajmują powojenne zalesienia porolne. Według podziału fizyko-geograficznego J. Kondrackiego teren ten należy do podprowincji Wysoczyzny Podlasko- Białoruskiej i wschodniej części makroregionu zwanego Niziną Północno – Podlaską. Obecnie Nadleśnictwo gospodaruje na obszarze 14833,4999 ha. Administracyjnie nasze lasy położone są na trenie gmin Krynki i Szudziałowo. Część puszczańską obejmuje utworzony w 1988 roku Park Krajobrazowy Puszczy Knyszyńskiej, pozostała zaś znalazła się w granicach Obszaru Chronionego Krajobrazu Wzgórz Sokólskich. W nadleśnictwie istnieją dwa rezerwaty przyrody: „Góra Pieszczana” -chroniący naturalne drzewostany sosnowo – świerkowe oraz „Nietupa” – będący ochroną ostoi bobra.
Ziemie te, gdzie dziś podlaskie wioski i małe kresowe miasteczka wtopiły się w lasy, przez wieki zajmowała pierwotna puszcza. Najstarsza kolonizacja na tym obszarze wywodzi się z ośrodka grodzieńskiego. Pod koniec XV w. i na początku XVI w. istniało tu już wyraźnie rozproszone osadnictwo na wschodnim brzegu Świsłoczy: (Brzostowica Mała, Brzostowica Duża), a na zachodnim brzegu dwór
Krynki (prawa miejskie 1509 r.) i założona w 1522r. osada Plebanowo. Za czasów litewskich puszcza w całości należała do Radziwiłłów. Mikołaj Radziwiłł podarował ją Zygmuntowi Staremu. Panowało tu w owym czasie prawo „….że kto puszczę wykarczował i ziemię pod uprawę wyrobił, tego ona własnością i właściciel puszczy, książę nigdy mu jej, tej ziemi nie odbierze…" (Kamieniecki 1914). I tak powstała bezładna szachownica polno−leśna. Początki administracji leśnej związane są na tym terenie z organizacją służby łowieckiej. Prawo do polowania na grubego zwierza posiadał wówczas wyłącznie panujący.
Do okresu zaborów gospodarka leśna ograniczała się tu do wyrębu sosny na potrzeby floty. Drewno spławiano rzekami: Sokołdą, Supraślą, Biebrzą i Narwią, Wisłą aż do morza. Silnie rozwinięte było również bartnictwo.
Opracowana w latach 1795-1800 (sygnatura Staatsbibliothek Q17030). Mapa została udostępniona dzięki uprzejmości Staatsbibliothek w Berlinie, gdzie znajduje się oryginał.
Wynikiem ostatniego rozbioru, lasy dzisiejszego Nadleśnictwa Krynki zostały włączone do Prus. Po utworzeniu Księstwa Warszawskiego znalazły się w granicach Cesarstwa Rosyjskiego.
Podczas I wojny światowej wybudowana została na tym terenie sieć kolejek leśnych, w zasięgu których wyeksploatowano znaczne powierzchnie drzewostanów. Po odzyskaniu niepodległości główny kompleks Puszczy Knyszyńskiej został podzielony linią wschód−zachód. Z części północnej utworzono Nadleśnictwo Krynki, a z południowej Nadleśnictwo Waliły. Obydwa weszły w skład Lasów Państwowych. Podczas II wojny światowej działania wojenne, rabunkowa gospodarka okupanta i samowolne wyręby wyrządziły ogromne szkody w drzewostanach. Stąd okres powojenny, aż do 1962 roku charakteryzował się głównie porządkowaniem gospodarki leśnej. W 1972 roku zlikwidowano Nadleśnictwo Krynki włączając do Nadleśnictwa Waliły jako obręb. Przywrócono je ponownie w 1991 r. z powierzchnią 11561,56ha.
