Wydawca treści
Historia
Nadleśnictwo Krynki istnieje od 1927 roku. Z tym, że w latach 1972-1991 w wyniku kolejnej reorganizacji okresowo włączone było do Nadleśnictwa Waliły. Południowo- zachodnia część tego terenu to lasy olbrzymiego kompleksu Puszczy Knyszyńskiej, natomiast pozostała, a w szczególności wschodnia, stanowi pas nadgraniczny, gdzie znaczne powierzchnie zajmują powojenne zalesienia porolne. Według podziału fizyko-geograficznego J. Kondrackiego teren ten należy do podprowincji Wysoczyzny Podlasko- Białoruskiej i wschodniej części makroregionu zwanego Niziną Północno – Podlaską. Obecnie Nadleśnictwo gospodaruje na obszarze 14833,4999 ha. Administracyjnie nasze lasy położone są na trenie gmin Krynki i Szudziałowo. Część puszczańską obejmuje utworzony w 1988 roku Park Krajobrazowy Puszczy Knyszyńskiej, pozostała zaś znalazła się w granicach Obszaru Chronionego Krajobrazu Wzgórz Sokólskich. W nadleśnictwie istnieją dwa rezerwaty przyrody: „Góra Pieszczana” -chroniący naturalne drzewostany sosnowo – świerkowe oraz „Nietupa” – będący ochroną ostoi bobra.
Ziemie te, gdzie dziś podlaskie wioski i małe kresowe miasteczka wtopiły się w lasy, przez wieki zajmowała pierwotna puszcza. Najstarsza kolonizacja na tym obszarze wywodzi się z ośrodka grodzieńskiego. Pod koniec XV w. i na początku XVI w. istniało tu już wyraźnie rozproszone osadnictwo na wschodnim brzegu Świsłoczy: (Brzostowica Mała, Brzostowica Duża), a na zachodnim brzegu dwór
Krynki (prawa miejskie 1509 r.) i założona w 1522r. osada Plebanowo. Za czasów litewskich puszcza w całości należała do Radziwiłłów. Mikołaj Radziwiłł podarował ją Zygmuntowi Staremu. Panowało tu w owym czasie prawo „….że kto puszczę wykarczował i ziemię pod uprawę wyrobił, tego ona własnością i właściciel puszczy, książę nigdy mu jej, tej ziemi nie odbierze…" (Kamieniecki 1914). I tak powstała bezładna szachownica polno−leśna. Początki administracji leśnej związane są na tym terenie z organizacją służby łowieckiej. Prawo do polowania na grubego zwierza posiadał wówczas wyłącznie panujący.
Do okresu zaborów gospodarka leśna ograniczała się tu do wyrębu sosny na potrzeby floty. Drewno spławiano rzekami: Sokołdą, Supraślą, Biebrzą i Narwią, Wisłą aż do morza. Silnie rozwinięte było również bartnictwo.
Opracowana w latach 1795-1800 (sygnatura Staatsbibliothek Q17030). Mapa została udostępniona dzięki uprzejmości Staatsbibliothek w Berlinie, gdzie znajduje się oryginał.
Wynikiem ostatniego rozbioru, lasy dzisiejszego Nadleśnictwa Krynki zostały włączone do Prus. Po utworzeniu Księstwa Warszawskiego znalazły się w granicach Cesarstwa Rosyjskiego.
Podczas I wojny światowej wybudowana została na tym terenie sieć kolejek leśnych, w zasięgu których wyeksploatowano znaczne powierzchnie drzewostanów. Po odzyskaniu niepodległości główny kompleks Puszczy Knyszyńskiej został podzielony linią wschód−zachód. Z części północnej utworzono Nadleśnictwo Krynki, a z południowej Nadleśnictwo Waliły. Obydwa weszły w skład Lasów Państwowych. Podczas II wojny światowej działania wojenne, rabunkowa gospodarka okupanta i samowolne wyręby wyrządziły ogromne szkody w drzewostanach. Stąd okres powojenny, aż do 1962 roku charakteryzował się głównie porządkowaniem gospodarki leśnej. W 1972 roku zlikwidowano Nadleśnictwo Krynki włączając do Nadleśnictwa Waliły jako obręb. Przywrócono je ponownie w 1991 r. z powierzchnią 11561,56ha.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Silvarium - ogród leśny
Silvarium - ogród leśny
Angielski zoolog, ewolucjonista i filozof Henry Thomas Huxley pisał w 1865 roku: „Dla osoby nieobeznanej z sekretami przyrody, przechadzka po łonie natury jest jak zwiedzanie galerii wypełnionej cudownymi dziełami sztuki, z których dziewięć na dziesięć odwróconych jest twarzą do ściany".
Ten niestrudzony propagator idei Darwina, pionier kierunku ewolucyjnego w naukach zoologicznych, wskazywał niedwuznacznie, że podstawą każdego poznania, a więc i przyrody, jest wiedza.
Dla człowieka XXI wieku twierdzenie Huxley'a zdaje się być truizmem. Ale czy na pewno? Wszak wielu dalej hołduje zasadzie iż wystarczy „ogólny pogląd niezamącony szczegółami". Być może czasami nawet wystarczy, ale na pewno nie w odniesieniu do świata przyrody, którego misterium nie da się zrozumieć bez poznania mechanizmów nim kierujących.
Las, najdoskonalsza formacja natury, nie jest tu wyjątkiem. Bo chociaż niektórzy trawestując hasło z pierwszej polskiej encyklopedii autorstwa Benedykta Chmielowskiego powiadają „jaki jest las każdy widzi" to często patrząc - nie widzą, a słuchając - nie słyszą.
Jeśli jednak uzmysłowimy sobie, że las bez ludzi będzie istniał, zaś człowiek bez lasu nie przetrwa, to zapewne zapragniemy go poznać. Warto bowiem zgłębiać wiedzę o otaczającej nas przyrodzie, uczyć się pokory i szacunku do naszego ożywionego i nieożywionego mikrokosmosu. By czyniąc ziemię sobie poddaną, nie zniewalać jej.
„Obieżylas", będąc elementem szerszej koncepcji zintegrowanego systemu edukacji prowadzonej przez leśników, jest swoistym quasi przewodnikiem po meandrach wiedzy przyrodniczo-leśnej. Nie stroniąc od anegdot i ciekawostek wprowadza w tajemniczy świat Silvarium – niepowtarzalnego ogrodu leśnego.
Dzięki "Obieżylasowi" być może uda się Wam coś więcej zauważyć, coś więcej zrozumieć - by potem, by potem z wzajemnością pokochać Puszczę Knyszyńską.
Las to niezwykła emanacja natury a także niemożliwy do przecenienia element życia społeczno-gospodarczego. To miejsce, gdzie człowiek uświadamia sobie znaczenie przyrody dla swego istnienia. Trudno nie zgodzić się z ks. prof. Stanisławem Ziębą, który mówi, że wraz z rozwojem cywilizacji, systemy leśne stały się przedmiotem konfrontacji ekologii i ekonomii, socjologii i aksjologii, polityki i kultury. Stały się dobrem, którego brak człowiek odczuwa jako doskwierające ubóstwo.
W tym starciu oczekiwań i możliwości, filozofii i praktyki, kluczową rolę odgrywa poznanie. Nie od dziś wszak wiadomo, że by zrozumieć, trzeba poznać nieznane, zgłębić obce, zauważyć to co z pozoru wydaje się oczywiste.
Pierwszym krokiem do wrót tajemnicy lasu jest zrozumienie konieczności zachowania porządku zawarowanego prawami przyrody i przyjęcie na siebie odpowiedzialności za przestrzeganie hierarchii wartości z nią związanych. Później pozostaje tylko chłonąć i chłonąć - wiedzę, emocje i ponadczasowe przesłanie natury.
Jakże jednak to uczynić, gdy wokół dominuje „cywilizacja prawego kciuka", a prawie każde pojęcie niepoprzedzone samogłoską „e" postrzegane jest jako mało nowoczesne, infantylne, wręcz archaiczne, jednym słowem gorsze i gdy „wyścig szczurów" zawłaszcza czas ostatecznie unicestwiając zarówno zwycięzców jak i przegranych.
Niestety, wskazanie uniwersalnej recepty nie jest możliwe. Trudno wszak leczyć dolegliwości, na które sami dajemy przyzwolenie. Szkoda jednak czasu na jałowe dywagacje. Oto propozycja nie do odrzucenia. Skorzystajcie Państwo z niepowtarzalnej okazji, by jak w antycznym dramacie przestrzegającym zasady jedności czasu, miejsca i akcji, zagrać jednocześnie rolę widza i głównego bohatera w niekończącym się spektaklu natury w naszym ogrodzie zwanym Silvarium.
Nie jest to ogród zoologiczny, ani botaniczny – to unikalny ogród leśny. Tu, jak w czarodziejskiej soczewce, koncentrują się niepowtarzalne walory podlaskich lasów. Pokazujemy przyrodę, którą tak naprawdę, jeśli nauczycie się nie tylko patrzeć, ale i widzieć, zobaczycie nieopodal siebie w lesie, w śródpolnym zagajniku, a nawet w miejskim parku.
Nie dajemy Państwu do ręki przewodnika z suchymi informacjami. Zapraszamy natomiast do wspólnej podróży przez bajeczny świat przyrody. Chcemy dzielić się emocjami, obserwacjami i wiedzą o naturze, by potem dyskretnie usunąć się w cień i zostawić Państwa sam na sam z przyrodą.
PS. "Obieżylas" - zainteresowani mogą otrzymać w siedzibie Nadleśnictwa Krynki w Poczopku
Z uwagi na zmiany organizacyjne dotyczące funkcjonowania "Galerii" więcej informacji uzyskają Państwo pod numerami telefonów:
857229647, 728954727 (TYLKO W DNI ROBOCZE: PONIEDZIAŁEK - PIĄTEK 7.00 - 15.00)
lub e-mail: krynki@bialystok.lasy.gov.pl; monika.hulewicz@bialystok.lasy.gov.pl;
Informujemy jednocześnie, iż ogród przyrodniczo-leśny SILVARIUM udostępniamy dla zwiedzających przez cały rok od świtu do zmierzchu.